Bulu, czasami pisane również jako Boulou, jest jedną z kilku spokrewnionych ze sobą grup etnicznych zamieszkujących zalesiony, południowo-środkowy region Kamerunu, kontynentalną Gwineę Równikową oraz północny Gabon. Wspólnie ludy te określane są jako Fang. Nazwa Bulu to nieściśle zdefiniowane określenie dla jednej z trzech głównych podgrup Fangów, natomiast Fong jest jednym z plemion Bulu.
Tajne Stowarzyszenie Ngui (także Ngil lub Ngi) znane jest również jako Stowarzyszenie Goryla, ponieważ jego członkowie podczas ceremonii używali masek goryli. Tylko Fongowie wykorzystywali do tego celu masek z prawdziwymi czaszkami, przy czym goryl czczony jest przez nich jako święte zwierzę (bóstwo ognia). Pozostałe grupy etniczne Fangów stosowały podczas ceremonii Stowarzyszenia Goryla stylizowane, drewniane maski.
Tajne Stowarzyszenie Ngui działało przypuszczalnie już od wielu wieków. Jako stróż prawa i moralności ingerowało we wszelkie zwyczaje i główne aspekty życia społecznego, karało wykroczenia i chroniło przed czarami i złymi duchami. Członkowie tego zrzeszenia posiadali prawdopodobnie większą władzę niż niejeden wódz lub król. Łatwo sobie wyobrazić, że taka tajna organizacja pod znakiem „Świętego Goryla” była cierniem w oku mocarstw kolonialnych i konsekwentnie zwalczana.
W 1910 roku francuska administracja kolonialna zdelegalizowała Stowarzyszenie Ngui i zabroniła związanych z nią obrzędów. W tym samym roku niemiecki etnolog Günther Tessmann bezskutecznie poszukiwał Tajnego Stowarzyszenia Goryla w dżungli Kamerunu. Nieco wcześniej, w latach 1907-1909, na zlecenie Muzeum Etnologicznego w Lubece, Tessmann poprowadził wyprawę do południowego Kamerunu i Gwinei Równikowej w celu zbadania grupy etnicznej Pangwe (dzisiejsza nazwa Fang). Opublikowany w 1913 roku raport z wyprawy jest obszerną analizą kultury Pangwe i głównym dziełem Tessmann’a, w którym jedyny i ostatni raz opisał Stowarzyszenie Ngui. Od tego czasu wszelkie ślady dotyczące Stowarzyszenia zaginęły i jego Kult uważany jest za wymarły.
Nawet jeśli czegoś nie można znaleźć, nie oznacza to jednak ostatecznie, że to coś nie istnieje — szczególnie jeśli jest to utrzymywane w tajemnicy. Doskonałym przykładem na to jest Tajne Stowarzyszenie Ngui, które zostało odkryte ponownie jako w pełni funkcjonujący i nienaruszony kult całe stulecie później.
Etnograf i fotograf Henning Christoph odkrył na nowo jedno z tych Tajnych Stowarzyszeń w lasach południowo-zachodniego Kamerunu w 2005 roku. Christoph zapisał w swoim pamiętniku: „Z etnologicznego punktu widzenia natrafiłem na sensację. Jako pierwszemu badaczowi udało mi się uczestniczyć w ceremonii uważanej od stu lat za wymarłą i która nie została jeszcze udokumentowana, oraz zrobić zdjęcia z obchodów. Tym samym udało mi się stworzyć jedyny dowód na to, że to Tajne Stowarzyszenie istniało i nadal istnieje”.
Tak jak wcześniej opisał to Tessmann, rownież ponownie odkryte Stowarzyszenie Ngui ingeruje w życie Fongów chroniąc lub – zazwyczaj – karząc i jest przez nich postrzegane jako budzący strach strażnik moralności oraz nadzorca boskiego prawa. Najważniejszą jednak rolą Ngui jest walka z czarami i złymi duchami. Rytuały odbywają się zarówno w tajnych spotkaniach członków Stowarzyszenia, jak i publicznie. W rytuałach publicznych zazwyczaj trudno jest określić, kto spełnia jaką funkcję. Odkryte ponownie Tajne Stowarzyszenie Ngui plemienia Bulu-Fong działa w bardzo ograniczonym obszarze, obejmującym jedynie około 30 wiosek.
